Je bekijkt de reis...
Tübingen
Reisverslag Collegechaos
24 oktober 2014
|
Aantal keer bekeken
99
Aantal reacties
0
Tübingen,
Duitsland
a
A
Collegechaos
Voorafje: ja, er komt steeds wel een boel nieuws bij op de blog. Nogmaals, voel je/u vooral niet genoodzaakt dat allemaal te lezen! Voor mezelf zet ik het er in ieder geval op. Met titels, foto's en misschien wat kleine stukjes is de algemene lijn ook wel duidelijk. Deze week werd het dus koud, was er een heleboel gedoe rondom het volgen en kiezen van vakken :P
Dinsdag 21 oktober
Nadat ik gister tevergeefs had geprobeerd mijn inschrijving bij de universiteit rond te krijgen omdat de bureaus al dicht bleken te zijn, moest ik het vandaag wel doen, want vandaag lag er een deadline. Er stonden geen rijen, dus met een kwartier was ik klaar. Op eerder dagen was de rij buiten wel tien meter! Mijn EHIC was nog steeds niet binnen, mijn verzekeringsverklaring werd door het bureaucratische systeem niet geaccepteerd en dus moest ik een ‘Befreiungsformular’ tekenen, waarboven dreigend stond dat ik ‘fully aware’ was van alle mogelijke gevolgen, die dikgedrukt volgden. Oké dan. Hiermee viel er een last weg. Nu het formulier eenmaal getekend was, had ik toch geen keuze meer om het niet te tekenen. Bovendien was mijn inschrijving eindelijk rond. Nog wel even wachten op mijn studentenpas; Myrthes inschrijving is al bijna tweeënhalve week rond en haar pas is er nog niet.
Vol goede moed ging ik vervolgens op weg naar mijn enige Engelstalige college, ‘Anthropology of Religion’. Het wordt gegeven vanuit Etnologie, en houdt zich dus bezig met deze tijd en niet de klassieke oudheid. Het college was op het slot, en na mijn ervaringen van gister ben ik daar te voet heen gegaan. Ruim op tijd en niet oververhit kwam ik boven om het lokaal te zoeken. Tegenvallertje was dat het college gister geweest bleek te zijn! Alweer geen college. Helaas valt het dus samen te vallen met het archeologievak dat gister niet doorging.
Woensdag 22 oktober
Zoals voorspeld was, werd het vandaag koud. Terwijl het gisteren nog rond de 20 graden was, en iedereen zomerjassen of minder rondliep, kon vandaag met overtuiging de winterjas uit de kast worden gehaald om de maximaal 8 graden te trotseren! Het is fantastisch om je winterjas aan te kunnen trekken en die dan ook nodig te hebben. In opperbeste stemming besloot ik daarom het vuilnis maar eens weg te brengen. We hebben een ‘gelbe Sack’ voor verpakkingsafval, karton/papier apart, ‘Biomüll’ in een zak, en last but not least, restafval. Toen ik terugkwam en in mijn postvakje keek had ik zowaar post! Meerdere officiële enveloppen. Drie keer raden wat daar nu eindelijk in zat. Mijn bankpas (met de bank hier in Tübingen erop!) en… mijn EHIC. Nét te laat. Maar ook dat kon de pret van de kou niet drukken. Ik ben zorgverzekerd en ik ben ingeschreven.
’s Middags zouden Myrthe en ik ons automatisch-huur-afschrijf-contract inleveren. Dat moest in het noorden, aan de Fichtenweg, waar we ook onze borg hebben betaald op dag 1. Toen zijn we daar met de bus heen gegaan, omdat we geen fiets en wel koffers hadden. Nu op de fiets ontdekten we al snel dat deze weg vrij stijl omhoog gaat. En blijft gaan. Verder. Nog verder. Afstappen – fietsen wilden wij niet meer, en onze fietsen vonden het ook niet leuk. Nog een stuk verder. En toen hebben we het opgegeven. We moesten nog zo’n twee kilometer, en die weg bleef maar stijgen! Achteraf zagen we op googlemaps dat de stijging over de hele route 150m was, waarvan 130 in de laatste twee kilometer. Absurd. Als troost voor ons falen hebben we koffie/warme chocolademelk gedronken bij de door Max aangewezen tent, waar studenten voor een euro koffie kunnen drinken.
Om 18u begon toen eindelijk mijn eerste echte college. ‘Griechische Hymnen’ van de supersympathieke en enthousiaste Herr Schelske. Voor de Groningse classici: hij doet een beetje aan een jonge meneer Nauta denken. Zijn Duits is rustig en duidelijk, waardoor ik alles volgen kon. Meepraten is een ander verhaal, maar volgen is al heel wat.
Het Duitse universiteitssysteem zorgde alleen ook nu weer voor verwarring. Het leek even alsof we er te weinig punten zouden krijgen. Wat bleek: bachelorstudenten krijgen om de onverklaarbare reden minder punten dan de masterstudenten voor hetzelfde vak krijgen. Bovendien weten docenten negen van de tien keer niet hoeveel punten dat dan zijn; BA- als MA-studenten kunnen hier bij hetzelfde vak aanschuiven, en er zijn vakken die zonder afsluitende toets/wat ook maar worden afgerond! En wij hebben officiële mastervakken met officiële afsluitende toetsen nodig. Gelukkig zijn de meeste docenten heel welwillend naar ons als buitenlanders. Herr Schelske in ieder geval!
Donderdag 23 oktober
Wat een regelmatige collegeweek had moeten worden, bleef een chaosweek. Eerst kwam ik erachter dat het college voor antropologie wel gewoon op dinsdag was geweest, maar in een ander lokaal: op de universiteitswebsite waren de plaats en datum van twee colleges omgedraaid, en bij het goede vak, stond dus het verkeerde lokaal. Gelukkig kreeg ik die middag bericht dat ik het vak alsnog mocht gaan volgen. Dat maakte het weer enigszins goed dat ik een dreigende brief had gekregen dat ik de universiteit hier 142,10 schuldig was! Achteraf bleek dat verkeerd verzonden te zijn: Erasmusstudenten betalen al van alles in hun eigen stad, en hoeven dat niet ook nog eens hier te doen. Gelukkig maar.
Aan het einde van de middag was er een college in het slot dat mij heel leuk leek: een archeologievak over Griekenland en Etrurië. Het lokaal was fantastisch: we zaten in een toren van het slot, dus via een stenen wenteltrap kom je in een rond lokaal, met een mooie zuil in het midden en een bewerkt plafond. Het college was helaas helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Gevolg: nog een vak te weinig!
’s Avonds hebben we in de internationale kerk weer allemaal leuker buitenlanders ontmoet, een Chinees lied gezongen, en een Nederlands lied gezongen. De tekst in deze vreemde talen worden dan eerst door native speakers voorgezegd, zodat iedereen tijdens het zingen ongeveer weet hoe je het uitspreken moet. Dat Chinees klinkt echt als chong gang wo, en buitenlanders Nederlands horen zingen is ontzettend grappig. God wordt overigens getutoyeerd in de Duitse kerk. Heel opvallend, aangezien de Duitsers zelf bijna iedereen met u en de achternaam aanspreken. Ik heet hier dus Frau Van Toor.
Vrijdag 24 oktober
Op de laatste collegedag van de week vielen eindelijk alle puzzelstukjes over hoe het met vakken moet op z’n plek. Terwijl ik verwachtte dat dit de eerste week met veel regelmaat en duidelijkheid zou worden, werd het een week vol chaos door systeemverschillen, onduidelijkheden vakken die wel of niet plaatsvonden op het verwachte moment, en vakken die tegenvielen.
Het college van deze ochtend, ‘Götter, Religion und Kult in hellenistischer Zeit’ was heel interessant en het Duits was goed te volgen. Dit vak hou ik dus. Daarbij nog Syrisch, antropologie, Griekse hymnen, en een vak over Latijnse epigrammen, waarvan ik het eerste college nu gemist heb. Twee vakken zie ik volgende week pas voor het eerst, maar met dit pakket ga ik leuke dingen leren en mijn doelen bereiken, namelijk beter Grieks, Latijn, en Duits leren. Voor de vakken bij Grieks en Latijn moeten we namelijk voor ons ongekend grote hoeveelheden primaire teksten lezen, en in het Duits vertalen.
De studenten hier vinden dat heel normaal, want de studie klassieke talen is hier bijna uitsluitend gericht op taal en tekst. Studenten leren zelfs vertalen van het Duits naar het Grieks/Latijn! De hoeveelheden (Engelse) secundaire literatuur die wij gewend zijn te lezen, zijn zij dan weer niet gewend. Aangezien ook alle tv nagesynchroniseerd wordt, zijn ze daarom veel minder zeker van hun Engels. Dat is ook duidelijk te merken. De dame bij de balie waar ik me moest inschrijven kon bijvoorbeeld niet eens Engels!
Nog enkele leuke typische dingetjes hier zijn (1) dat studenten hier niet op collegeblokken met lijntjespapier schrijven, maar op collegeblokken met ruitjespapier (5x5mm), en (2) dat er na afloop van een college of lezing niet geklapt maar geklopt wordt: met je knokkels op tafel. Hoe harder je klopt, hoe beter je het vond. Misschien dat ik dat al wel verteld heb, maar ik kon het niet terugvinden, en het is heel erg de moeite waard om op te schrijven.
Volgende week begint het dan écht! Met de goede colleges en nu al een hele berg te lezen of te vertalen huiswerk. Ik ben heel benieuwd of het allemaal te doen is, maar ik heb heel veel zin om ermee te beginnen. Myrthe en ik hebben deze week in stijl afgesloten met een verdiend stuk taart bij Café Lieb.
Dinsdag 21 oktober
Nadat ik gister tevergeefs had geprobeerd mijn inschrijving bij de universiteit rond te krijgen omdat de bureaus al dicht bleken te zijn, moest ik het vandaag wel doen, want vandaag lag er een deadline. Er stonden geen rijen, dus met een kwartier was ik klaar. Op eerder dagen was de rij buiten wel tien meter! Mijn EHIC was nog steeds niet binnen, mijn verzekeringsverklaring werd door het bureaucratische systeem niet geaccepteerd en dus moest ik een ‘Befreiungsformular’ tekenen, waarboven dreigend stond dat ik ‘fully aware’ was van alle mogelijke gevolgen, die dikgedrukt volgden. Oké dan. Hiermee viel er een last weg. Nu het formulier eenmaal getekend was, had ik toch geen keuze meer om het niet te tekenen. Bovendien was mijn inschrijving eindelijk rond. Nog wel even wachten op mijn studentenpas; Myrthes inschrijving is al bijna tweeënhalve week rond en haar pas is er nog niet.
Vol goede moed ging ik vervolgens op weg naar mijn enige Engelstalige college, ‘Anthropology of Religion’. Het wordt gegeven vanuit Etnologie, en houdt zich dus bezig met deze tijd en niet de klassieke oudheid. Het college was op het slot, en na mijn ervaringen van gister ben ik daar te voet heen gegaan. Ruim op tijd en niet oververhit kwam ik boven om het lokaal te zoeken. Tegenvallertje was dat het college gister geweest bleek te zijn! Alweer geen college. Helaas valt het dus samen te vallen met het archeologievak dat gister niet doorging.
Woensdag 22 oktober
Zoals voorspeld was, werd het vandaag koud. Terwijl het gisteren nog rond de 20 graden was, en iedereen zomerjassen of minder rondliep, kon vandaag met overtuiging de winterjas uit de kast worden gehaald om de maximaal 8 graden te trotseren! Het is fantastisch om je winterjas aan te kunnen trekken en die dan ook nodig te hebben. In opperbeste stemming besloot ik daarom het vuilnis maar eens weg te brengen. We hebben een ‘gelbe Sack’ voor verpakkingsafval, karton/papier apart, ‘Biomüll’ in een zak, en last but not least, restafval. Toen ik terugkwam en in mijn postvakje keek had ik zowaar post! Meerdere officiële enveloppen. Drie keer raden wat daar nu eindelijk in zat. Mijn bankpas (met de bank hier in Tübingen erop!) en… mijn EHIC. Nét te laat. Maar ook dat kon de pret van de kou niet drukken. Ik ben zorgverzekerd en ik ben ingeschreven.
’s Middags zouden Myrthe en ik ons automatisch-huur-afschrijf-contract inleveren. Dat moest in het noorden, aan de Fichtenweg, waar we ook onze borg hebben betaald op dag 1. Toen zijn we daar met de bus heen gegaan, omdat we geen fiets en wel koffers hadden. Nu op de fiets ontdekten we al snel dat deze weg vrij stijl omhoog gaat. En blijft gaan. Verder. Nog verder. Afstappen – fietsen wilden wij niet meer, en onze fietsen vonden het ook niet leuk. Nog een stuk verder. En toen hebben we het opgegeven. We moesten nog zo’n twee kilometer, en die weg bleef maar stijgen! Achteraf zagen we op googlemaps dat de stijging over de hele route 150m was, waarvan 130 in de laatste twee kilometer. Absurd. Als troost voor ons falen hebben we koffie/warme chocolademelk gedronken bij de door Max aangewezen tent, waar studenten voor een euro koffie kunnen drinken.
Om 18u begon toen eindelijk mijn eerste echte college. ‘Griechische Hymnen’ van de supersympathieke en enthousiaste Herr Schelske. Voor de Groningse classici: hij doet een beetje aan een jonge meneer Nauta denken. Zijn Duits is rustig en duidelijk, waardoor ik alles volgen kon. Meepraten is een ander verhaal, maar volgen is al heel wat.
Het Duitse universiteitssysteem zorgde alleen ook nu weer voor verwarring. Het leek even alsof we er te weinig punten zouden krijgen. Wat bleek: bachelorstudenten krijgen om de onverklaarbare reden minder punten dan de masterstudenten voor hetzelfde vak krijgen. Bovendien weten docenten negen van de tien keer niet hoeveel punten dat dan zijn; BA- als MA-studenten kunnen hier bij hetzelfde vak aanschuiven, en er zijn vakken die zonder afsluitende toets/wat ook maar worden afgerond! En wij hebben officiële mastervakken met officiële afsluitende toetsen nodig. Gelukkig zijn de meeste docenten heel welwillend naar ons als buitenlanders. Herr Schelske in ieder geval!
Donderdag 23 oktober
Wat een regelmatige collegeweek had moeten worden, bleef een chaosweek. Eerst kwam ik erachter dat het college voor antropologie wel gewoon op dinsdag was geweest, maar in een ander lokaal: op de universiteitswebsite waren de plaats en datum van twee colleges omgedraaid, en bij het goede vak, stond dus het verkeerde lokaal. Gelukkig kreeg ik die middag bericht dat ik het vak alsnog mocht gaan volgen. Dat maakte het weer enigszins goed dat ik een dreigende brief had gekregen dat ik de universiteit hier 142,10 schuldig was! Achteraf bleek dat verkeerd verzonden te zijn: Erasmusstudenten betalen al van alles in hun eigen stad, en hoeven dat niet ook nog eens hier te doen. Gelukkig maar.
Aan het einde van de middag was er een college in het slot dat mij heel leuk leek: een archeologievak over Griekenland en Etrurië. Het lokaal was fantastisch: we zaten in een toren van het slot, dus via een stenen wenteltrap kom je in een rond lokaal, met een mooie zuil in het midden en een bewerkt plafond. Het college was helaas helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Gevolg: nog een vak te weinig!
’s Avonds hebben we in de internationale kerk weer allemaal leuker buitenlanders ontmoet, een Chinees lied gezongen, en een Nederlands lied gezongen. De tekst in deze vreemde talen worden dan eerst door native speakers voorgezegd, zodat iedereen tijdens het zingen ongeveer weet hoe je het uitspreken moet. Dat Chinees klinkt echt als chong gang wo, en buitenlanders Nederlands horen zingen is ontzettend grappig. God wordt overigens getutoyeerd in de Duitse kerk. Heel opvallend, aangezien de Duitsers zelf bijna iedereen met u en de achternaam aanspreken. Ik heet hier dus Frau Van Toor.
Vrijdag 24 oktober
Op de laatste collegedag van de week vielen eindelijk alle puzzelstukjes over hoe het met vakken moet op z’n plek. Terwijl ik verwachtte dat dit de eerste week met veel regelmaat en duidelijkheid zou worden, werd het een week vol chaos door systeemverschillen, onduidelijkheden vakken die wel of niet plaatsvonden op het verwachte moment, en vakken die tegenvielen.
Het college van deze ochtend, ‘Götter, Religion und Kult in hellenistischer Zeit’ was heel interessant en het Duits was goed te volgen. Dit vak hou ik dus. Daarbij nog Syrisch, antropologie, Griekse hymnen, en een vak over Latijnse epigrammen, waarvan ik het eerste college nu gemist heb. Twee vakken zie ik volgende week pas voor het eerst, maar met dit pakket ga ik leuke dingen leren en mijn doelen bereiken, namelijk beter Grieks, Latijn, en Duits leren. Voor de vakken bij Grieks en Latijn moeten we namelijk voor ons ongekend grote hoeveelheden primaire teksten lezen, en in het Duits vertalen.
De studenten hier vinden dat heel normaal, want de studie klassieke talen is hier bijna uitsluitend gericht op taal en tekst. Studenten leren zelfs vertalen van het Duits naar het Grieks/Latijn! De hoeveelheden (Engelse) secundaire literatuur die wij gewend zijn te lezen, zijn zij dan weer niet gewend. Aangezien ook alle tv nagesynchroniseerd wordt, zijn ze daarom veel minder zeker van hun Engels. Dat is ook duidelijk te merken. De dame bij de balie waar ik me moest inschrijven kon bijvoorbeeld niet eens Engels!
Nog enkele leuke typische dingetjes hier zijn (1) dat studenten hier niet op collegeblokken met lijntjespapier schrijven, maar op collegeblokken met ruitjespapier (5x5mm), en (2) dat er na afloop van een college of lezing niet geklapt maar geklopt wordt: met je knokkels op tafel. Hoe harder je klopt, hoe beter je het vond. Misschien dat ik dat al wel verteld heb, maar ik kon het niet terugvinden, en het is heel erg de moeite waard om op te schrijven.
Volgende week begint het dan écht! Met de goede colleges en nu al een hele berg te lezen of te vertalen huiswerk. Ik ben heel benieuwd of het allemaal te doen is, maar ik heb heel veel zin om ermee te beginnen. Myrthe en ik hebben deze week in stijl afgesloten met een verdiend stuk taart bij Café Lieb.
